Την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012 στις 8:15 μμ θα προβληθεί η ταινία
Στην παγίδα του Νόμου (down by law, 1986) του Jim Jarmusch
Πληροφορίες για την ταινία
Κριτικές για την ταινία
Ένα μικρό ανεπανάληπτο διαμάντι, στη συνηθισμένη αμερικάνικη παραγωγή είναι αυτή η δεύτερη ταινία του Τζιμ Τζάρμους, ‘‘Στην παγίδα του νόμου‘‘. Μια ταινία γυρισμένη σε ασπρόμαυρο φιλμ (η φωτογραφία είναι του τακτικού οπερατέρ του Βιμ Βέντερς, Ρόμπι Μίλερ), με πολύ χαμηλό κόστος, που δείχνει πως το ταλέντο δεν χρειάζεται και πολλά χρήματα για να φτιάξει ένα κινηματογραφικό ποίημα.
Γιατί αυτή η ‘‘Παγίδα του νόμου‘‘ δεν είναι παρά ένα ποίημα γύρω από τους ‘‘περιθωριακούς‘‘, τους ‘‘χαμένους‘‘ της ζωής, αλλά και την ίδια την αμερικανική κοινωνία, την κουλτούρα της και το απρόσιτο καταστροφικό για το άτομο ‘‘αμερικάνικο όνειρο‘‘. Ήρωες της ταινίας δύο Αμερικανοί (ένας ντισκ – τζόκεϋ κι ένας νταβατζής) κι ένας Ιταλός μετανάστης που συναντιούνται και γίνονται φίλοι στη φυλακή. Μαζί θα δραπετεύσουν και ύστερα από μια μεγάλη κι επικίνδυνη πορεία μέσα από τα έλη της Λουϊζιάνας, θα καταφέρουν ν’ αποκτήσουν την ελευθερία τους.
Οι αναφορές της ταινίας είναι μόνο η βάση για τη δημιουργία ενός εντελώς σύγχρονου στιλ, μιας ιδιότυπης ματιάς πάνω στον κόσμο μας και τα προβλήματά του, με μιαν ελλειπτικότητα (στο νου έρχονται οι σκηνές της δραπέτευσης ή εκείνη της πρώτης συνάντησης του Ιταλού με την συμπατριώτισσά του, προς το τέλος της ταινίας), ένα χιούμορ (εκπληκτικός είναι ο Ρομπέρτο Μπενίνι, με το σημειωματάριο που καταγράφει τους αγγλικούς ιδιωματισμούς), αλλά και μια ποίηση που λείπουν από το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου σινεμά.
Ν. Φ. Μικελίδης, Ελευθεροτυπία, 14 Νοεμβρίου 1986
Η επανέκδοση αυτής της ταινία του Τζάρμους αποτελεί ένα αληθινό σινεφιλικό γεγονός, όχι μόνο γιατί πρόκειται για το πιο δημοφιλές έργο του σκηνοθέτη (τουλάχιστον στη χώρα μας, όπου έχει αποκτήσει καλτ διαστάσεις), αλλά και γιατί κάθε καινούργια ανάγνωση ταινίας του Τζάρμους είναι μια νέα εμπειρία.
Ο σκηνοθέτης, στην επιτακτική προσταγή του σύγχρονου κινηματογράφου για αισθητική ανανέωση, προτείνει την επεξεργασία μιας απλής, σχεδόν ακατέργαστης, φόρμας, που περιορίζει το σινεμά στα πιο βασικά του στοιχεία: ασπρόμαυρη φωτογραφία, δυο-τρεις ηθοποιοί, λίγοι και κοφτοί διάλογοι, ελάχιστη δράση. Η ταινία συγκροτείται από μια σειρά μεγάλων σε διάρκεια πλάνων σεκάνς, που αποτυπώνουν μια εκθαμβωτική, σχεδόν ονειρική, ασπρόμαυρη Νέα Ορλεάνη (η φωτογραφία του Ρόμπι Μίλερ προσεγγίζει τη ζωγραφική με την υποβλητική εικαστικότητα των πλάνων της), ενώ παράλληλα κάθε σεκάνς έχει τη δική της αφηγηματική αυτοτέλεια. Θα μιλούσαμε για ένα σινεμά της καθαρής φόρμας, αν ταυτόχρονα ο Τζάρμους δεν δούλευε μ’ ένα εξίσου εντυπωσιακό τρόπο με τους ηθοποιούς του.
Ο Ρομπέρτο Μπενίνι που ανακαλύπτει την Αμερική μέσα από φράσεις κλισέ, εφευρίσκει κάθε στιγμή ένα νέο τρόπο χρήσης των αγγλικών, θυμίζοντάς μας ότι έτσι ακριβώς διαμορφώθηκε η αμερικανική γλώσσα (και κουλτούρα): μέσα από τη μετάλλαξη των αγγλικών της μητρόπολης, τη μείξη και τη συχγώνευσή της με στοιχεία από τις γλώσσες των μεταναστών. Όλη η ταινία μπορεί να διαβαστεί ως μια αλληγορία πάνω στη γλώσσα, την επικοινωνία γενικότερα, η οποία μπορεί να είναι αυτή των χειρονομιών, των βλεμμάτων, αλλά και του ίδιου του σινεμά, αφού οι τρεις ήρωες έρχονται κοντύτερα ο ένας στον άλλον και δραπετεύουν από τη φυλακή χάρη κυρίως στις γνώσεις του Ρομπέρτο για το αμερικανικό σινεμά.
Περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ
Λεπτομέρειες
Κρέσνας & Καραϊσκάκη (κοντά στο μετρό Αγ. Αντωνίου)
Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012 στις 8:15 μμ
Είσοδος ελεύθερη
Φωτογραφικοί Παράλληλοι 